۱۳۸۸/۱۱/۱۷

بگم؟
نگم؟
حرفی بزنم؟
نزنم؟
آخه چی بگم؟
نه باید بگم
همه چیو؟
همه چیو
باشه می گم
(صفحه ی ایمیل رو باز می کنه)
بی خیال؛ چی بگم آخه؟ همش تف سربالاست. بذار هر فکری می خواد بکنه؛ هر چی می خواد بگه.
بی خیال؛ من حال و حوصله ی توضیح دادن خودمو ندارم.
(صفحه ی ایمیل رو می بنده)

۱ نظر:

ناشناس گفت...

توی این سال ها فهمیدم که زندگی فقط خیلی مزخرف شده همین..

یعنی اینقدر مزخرفه که مغزه آدم اصلا میگه بی خیال خودم...

به ایمیل و سایت اجتماعی نیست..

اصلا مسله اینه که تووییتر نمی تونه جا کسی رو پر کنه...

آدما هی میان...میرن...

حقیقته زندگی بشر....خود بشر داره خوشو میخوره...مزخرفه...

سایت میزنن توش مجازی بری سفر...

دلم می خواد وب رو کامل جر بدم...

...حالا اگرم نباشه باز زندگی مزخرفه

/..همه آرزو ی بزرگشون شده اعصاب آروم..

هه...چوب لا چرخ زندگی...خدایی هیچی بر نمیگرده...

خدا خودش مخش گوزیده