۱۳۸۸/۹/۲۹

این که سرمان گرم حرف‌های شما بشود؛ بهانه بود. دل‌مان می‌خواست به بودن‌تان گرم شود.. توی همین شهر که نفس بکشید ما را بس است. پشت‌مان گرم می شود به دم گرم‌تان. و این‌طور دستمان گرم می‌شود به نبشتن کلمه‌هاتان در این روزهای پاییزی که سرماشان دال نبودن گرماست.

{+}

هیچ نظری موجود نیست: